26 okt De privacy van de arbeidsongeschikte werknemer
De privacy van arbeidsongeschikte werknemers, of beter gezegd de schending daarvan, is de afgelopen tijd regelmatig in het nieuws geweest. Waren het niet verzuimbureaus die op verzoek van werkgevers medische informatie bij arbeidsongeschikte werknemers inwonnen, dan waren het wel arbodiensten die het niet al te nauw namen met het doorgeven van medische informatie aan werkgevers. Meer recent kwamen naar aanleiding van een reportage in het TV-programma Zembla verzekeraars in het nieuws die werkgevers dwingen om medische informatie over arbeidsongeschikte werknemers door te geven, omdat zij anders niet uitkeren op de verzekering die de doorbetaling tijdens ziekte moet dekken. Ook zie ik in mijn praktijk regelmatig spreekuurrapportages voorbij komen waarin medische gegevens over de werknemer vermeld staan. Hoe zit het dan nu eigenlijk met het recht op privacy van een arbeidsongeschikte werknemer? Een opfrisser..
Een arbeidsongeschikte werknemer hoeft niets aan de werkgever mede te delen over de aard en de oorzaak van zijn ziekte, en mag ook weigeren om antwoord te geven als de werkgever daar naar vraagt. Wel moet de werknemer bij een ziekmelding aangeven waar hij tijdens zijn ziekte te bereiken is en hoe lang hij verwacht dat de ziekte gaat duren. Als de werknemer arbeidsongeschikt is geraakt door een verkeersongeval waarvoor een derde partij aansprakelijk is, is hij ook verplicht om dit aan de werkgever door te geven.
De bedrijfsarts onderzoekt of de werknemer terecht verzuimt en of hij dus recht heeft op loondoorbetaling. De bedrijfsarts is gebonden aan een beroepsgeheim, net zoals iedere andere arts. Hij kan wel medische informatie opvragen bij de behandelend artsen van de werknemer. De behandelend arts van de werknemer zal slechts op het informatieverzoek van de bedrijfsarts mogen ingaan als de werknemer daar toestemming voor heeft gegeven. De bedrijfsarts kan de werkgever vervolgens uitsluitend adviseren over de verwachte duur van het verzuim, over de beperkingen waarmee rekening gehouden moet worden en over de eventuele passende arbeid die de arbeidsongeschikte werknemer kan verrichten. De bedrijfsarts mag richting de werkgever niets mededelen over de medische gegevens van de werknemer, tenzij de werknemer deze informatie zelf al aan de werkgever had prijs gegeven of de bedrijfsarts uitdrukkelijk toestemming heeft gegeven om deze informatie aan de werkgever door te geven.
Hoewel werkgevers dus geen recht hebben op de informatie over de aard van de ziekte van de werknemer en de oorzaak daarvan, kan die informatie wel van belang zijn voor een goede re-integratie. De werkgever is immers verantwoordelijk voor een goede verzuimbegeleiding en re-integratie en kan zich richting het UWV niet verschuilen achter de (vaak summiere) oordelen en adviezen van de bedrijfsarts. Bovendien is ook de werknemer gehouden om mee te werken aan een goede re-integratie. De informatie over de aard en oorzaak van de ziekte kan bij de werkgever begrip kweken en positieve uitwerking hebben op de uitkomst van het re-integratietraject. Hoewel het dus belangrijk is om te weten welke (medische) informatie onder het privacyrecht valt, is het wel prettig als werkgever en werknemer daar in de praktijk enigszins soepel mee omspringen. Voor bedrijfsartsen ligt dit echter anders; zij moeten zorgvuldig omspringen met de medische gegevens van werknemers en deze slechts aan de werkgever geven als de werknemer daarmee heeft ingestemd.
